Ζαφειρούλα Παλαπουγιούκ – Καλανδράνη: Δεν είσαι

Δεν είσαι

Δεν είσαι πλοίο της γραμμής, άλλαξε ρότα,

ιστιοφόρο, σάλπαρες νύχτα δίχως φώτα,

τις καταιγίδες που θα βρεις, να μην φοβάσαι

και στου ονείρου τα λιμάνια αν θέλεις, φτάσε.

Δεν είν ο αγέρας που τις νύχτες με ξυπνάει,

ούτε το κύμα που στα βράχια πάνω σκάει,

είναι που μούπες σ΄αγαπώ, να με θυμάσαι

κι αναρωτιέμαι πού να είσαι, πού κοιμάσαι.

Και περιμένω να φανεί μια ηλιαχτίδα,

για να φωτίσει της ζωής μου η ελπίδα,

πως θ’ αρμενίσεις πάλι πίσω, για φαντάσου,

μα ανοιγμένα θάχεις πάντα τα πανιά σου!

Κι αν όλο φεύγεις, ταξιδεύεις μακριά μου,

μα σε προσμένω πάλι μες την αγκαλιά μου