Αρχική Ιστορία Λέρου Frantsesko DiPierro : Το Ακρωτήρι της ντροπής… και οι ψευδαισθήσεις μου…

Frantsesko DiPierro : Το Ακρωτήρι της ντροπής… και οι ψευδαισθήσεις μου…

από 12nisospress
335 προβολές
Η φυσική και πολύ αργότερα, η τεχνιτή απόληξη του μαγευτικού και απάνεμου κόλπου των Τεμενίων, ονομάζεται Ακρωτήρι. Το μουράγιο της «ντροπής» θα το προσφωνούσα εγώ, έως ότου δω την πλήρη αποκατάσταση του.
Μια προβλήτα κόσμημα για το λιμάνι του άλλοτε μοναδικού σε τεχνικά έργα Porto Lago. Ήταν ο περίτεχνος λιμενοβραχίονας που εξυπηρετούσε τις φορτοεκφορτώσεις των εισαγομένων εμπορευμάτων κατά την περίοδο της Ιταλοκρατίας.
Μελετήθηκε, σχεδιάστηκε και υλοποιήθηκε κατά την δεκαετία του 1920 από αρχιτέκτονες και μαστόρους που είχαν μεράκι και όραμα για την εργασία που προσέφεραν!
Η έως και σήμερα ύπαρξη του, προδίδει την στιβαρή κατασκευή του και παράλληλα την περίτεχνη εμφάνισή του. Οι πελεκητές μαύρες πέτρες που ερχόντουσαν από τα διπλανά νησιά, διακοσμούσαν τον περίγυρο του. Κατά το περιφερικό μήκος της προβλήτας είχε δυο, ίσως και τρεις αναβαθμούς, που εξυπηρετούσαν την ομαλή αποβίβαση ανθρώπων και εμπορευμάτων από μικρότερα σε ύψος σκάφη. Ο κάθε αναβαθμός επί της προβλήτας αποτελούνταν από τρία αντικριστά σκαλιά.
Το μέγεθος που έχουν κατά μήκος της προβλήτας οι στιβαρές χυτοσίδηρές δέστρες, δηλώνουν την αντοχή πρόσδεσης μεσαίων και μεγάλων πλοίων. Κατά γης υπάρχουν ακόμα οι σιδερένιες ράγες όπου κινούνταν τα βαγονέτα μεταφοράς εμπορευμάτων στο παρακείμενο κτίσμα. Ένα πανέμορφο διώροφο κτήριο που στέγαζε τις εμπλεκόμενες με το λιμάνι υπηρεσίες όπως το τελωνείο, το λιμεναρχείο και η οικονομική αστυνομία. Σήμερα το ίδιο κτίριο στεγάζει την Λέσχη της εθνοφυλακής.
Αυτός ο πανέμορφος χώρος διαχρονικά έχει απαξιωθεί. Κατά καιρούς και ευκαιριακά γίνονται φορτοεκφορτώσεις σε ένα μέρος εντελώς επικίνδυνο για τα πληρώματα των πλοίων και των φορτηγών αυτοκίνητων που προσεγγίζουν το σημείο εργασίας. Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στις προβλήτες του Αγίου Γεωργίου, του Παρθένιου, της Μερηκιάς, στο Κατσούνι, της Αγ. Μαρίνας, κτλ κτλ… Ένας τόπος μια εγκατάλειψη..
Αδιάψευστος μάρτυρας είναι οι σημερινές και χθεσινές ασπρόμαυρες φωτογραφίες αυτού του χώρου. Τίποτε δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο μετά τον Γερμανικό βομβαρδισμό του 1943 που υπέστη αυτή η προβλήτα.
Σε αυτό το ρημαγμένο κολωνάκι είχε σφηνώσει η βόμβα το 1943 ! ..
Και για να μην αδικώ κανέναν, έχει αντικατασταθεί η μια σιδερένια δέστρα, με άλλη από μπετό. Αυτή είναι και η μοναδική εργασία που έγινε σ’ αυτόν τον λιμενοβραχίονα. Δεν ξέρω τι και ποιος ευθύνεται για αυτήν την κωμικοτραγική κατάσταση! Αυτό που βλέπω είναι ότι έχουμε παραμείνει πολύ πίσω στον χρόνο.
Οι πελεκητές πέτρες αντικαθίστανται όπως όπως με το εντελώς άχρωμο και ακαλαίσθητο μπετό, οι σιδερένιες ράγες κατά καιρούς ως δια μαγείας αποκόπτονταν και προφανώς δίνονταν για παλιοσίδερα στους περιπλανώμενους εμπόρους.
Σήμερα μπορώ να μεταφέρω τα συναισθήματα μου προς όλους εσάς που διαβάζετε αυτό το κείμενο. Σαν Έλληνας νησιώτης νοιώθω ντροπή, πίκρα και θυμό για την εγκατάλειψη όλων αυτών των υποδομών που μας αφήσαν και είναι πλέον δικά μας, οι Ιταλοί κατακτητές.
Μέσα από τα πολυδιαφημισμένα ευρωπαϊκά κονδύλια θα μπορούσαν να είχαν επισκευασθεί όλα αυτά τα έργα, έτσι που εγώ σήμερα γεμάτος υπερηφάνεια για τον τόπο μου! Θα έγραφα για τον λιμενοβραχίονα του Ακρωτηρίου και όχι για ένα μουράγιο έτσι όπως εμείς με την ανικανότητα μας το καταντήσαμε!

Διαβάστε επίσης

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας. Υποθέτουμε ότι είστε εντάξει με αυτό, αλλά μπορείτε να εξαιρεθείτε αν το επιθυμείτε. Αποδοχή Όροι & Προϋποθέσεις Χρήσης

Όροι & Προϋποθέσεις