Πλοφούτης! ‘Ένα τοπωνύμιο που είναι συνώνυμο με το Πολυφύτης, που σημαίνει η τοποθεσία που έχει στις πλαγιές των λόφων της πολλά φυτά.
Ο Δ. Οικονομόπουλος έγραφε το 1888, ότι η περιοχή ήταν κατάφυτη από αμπέλια, ελιές, συκιές και από καρποφόρα δένδρα, ήταν υδρυλή και πολύ εύφορη. Σε αυτήν την περιοχή θα συναντήσεις πολλά αρχαία λιθόκτιστα πηγάδια με δροσερό και καθαρό νερό. Υπάρχουν αρχαία θεμέλια βυζαντινής περιόδου και κάπου εκεί γύρω είχαν βρεθεί είκοσι τάφοι με οστά γιγάντων που κατά πάσα πιθανότητα ανήκαν σε Τεύτονες Ιππότες….
Στο μέρος αυτό, στους πρόποδες ενός ψηλού βουνού, εκεί που νιώθεις την αύρα της θάλασσας να σε χαϊδεύει δροσερά στο πρόσωπο, εκεί που κατεβαίνει από τα Βιγλιά ο ζεστός αέρας που βγαίνει από τα σπλάχνα της γης, ένας συμπατριώτης μας με αποφασιστικότητα και επιμονή, διάλεξε να στήσει μια επιχείρηση και να αναβιώσει τον παλιό μεγάλο αμπελώνα, στην κακοτράχαλη μακριά λαγκάδα του Πασά.
Ο βιολογικός αμπελώνας των πενήντα και πλέον στρεμμάτων, απλώνεται απαλά στις ράχες του κακοτράχαλου βουνού και μπλέκεται με τις οχτακόσες ρίζες ελιές. Εκεί παίζεται ένα παιχνίδι χρωμάτων ανάμεσα στο γκριζοπράσινο της ελιάς και το γκρι των σκληρών βράχων.
Δυο ξεροπόταμοι διασχίζουν την λαγκάδα του Πασά και εναποθέτουν εκεί τα νερά τους κατά τους χειμερινούς μήνες. Εκεί παρενέβη η ιδιωτική πρωτοβουλία και το ανθρώπινο χέρι και κατάφερε το θαύμα! Δημιούργησε μια σειρά από τσιμεντένια γεφύρια, υδατοφράκτες και δυο μεγάλα φράγματα όμβριων υδάτων των 10.000 κυβικών μέτρων, που έχουν φτιαχτεί για να ξεδιψάνε κατά τους θερινούς μήνες τις εκατοντάδες ρίζες του αμπελώνα και των νεόφυτων ελιών.
Υπάρχει ακόμα και μια εξωτερική τεράστια δεξαμενή με ένα σύστημα δεκαοκτώ χιλιομέτρων άρδευσης που μεταφέρει το πεντακάθαρο νερό στις ρίζες του αμπελώνα . Ένα σύγχρονο οινοποιείο, με υπόγεια σκοτεινά κελάρια αποθήκευσης, με ξύλινα βαρέλια και σύστημα εμφιάλωσης του εξαιρετικού κρασιού που βγαίνει από τις ρίζες του πανέμορφου και ιστορικού αμπελώνα. Λίγο ποιο κάτω ο φίλος Δημήτρης, έχει συγκεντρώσει αντικείμενα μιας άλλης εποχής, τα όποια σκέπτεται κάποια μέρα να εκθέσει σε ένα καλοδουλεμένο χώρο περίπου διακοσίων τετραγωνικών μέτρων που βρίσκεται μέσα στον αμπελώνα.
Παίρνοντας τον δρόμο της επιστροφής και ευχαριστώντας για μια ακόμα φορά τον φίλο Δημήτρη που μας φιλοξένησε στο κτήμα του, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε ο άνθρωπος αυτός να προωθήσει τον αγροτουρισμό κάτι που τόση ανάγκη έχει το νησί μας. Κατηφορίζοντας τον δρόμο ο Δημήτρης μου είπε ότι τον έχει ονομάσει « της Ψαρής Εμμανουέλλας». Το όνομα αυτό ανήκε σε ένα γαϊδουράκι που χρησιμοποιούσαν πιο παλιά, για την μεταφορά των πρώτων υλικών, πριν φτιαχτεί ο δρόμος για αυτοκίνητο.
Ο περιφραγμένος και καλά φυλασσόμενος αμπελώνας του Ήσυχου Δημήτρη, είναι το παράδειγμα για το πώς λειτουργεί η ιδιωτική πρωτοβουλία σε σχέση με τον Δημόσιο φορέα. Ο άνθρωπος αυτός έφτιαξε για μια επιχείρηση δύο φράγματα. Ο Δημόσιος φορέας χρόνια τώρα και παρ’ όλες τις κοινοτικές επιδοτήσεις, το μόνο που κατάφερε ήταν μια τεράστια οικολογική καταστροφή και το φράγμα που ήθελαν να φτιάξουν, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.
Κρασί..! το θεϊκό προϊόν της αμπέλου που είναι από την αρχαιότητα συνυφασμένο με τις πιο σημαντικές στιγμές του ανθρώπου. Η Λέρος από την αρχαιότητα έως και σήμερα είναι άρρηκτα δεμένη με την αμπελουργία και την οινοποιία.
